Kategorie

Więcej
o Bukowczyku i jego twórczości znajdziesz na Blogu
[za pomocą tagów lub wyszukiwarki].
Dla ułatwienia, poniżej podlinkowane tytuły wpisów.

RYSUNEK SATYRYCZNY

Zwyczajni królowie – piórkiem Bukowczyka

Mietek Bukowczyk na tematy sportowe

M. Bukowczyk – lekkim piórkiem na „ciężkie” tematy

Więzienne opowieści

Dobra strona przeprowadzki


KOLOROWE OBRAZKI
i INNE RYSUNKI

Artystą w PRL-u być…

Fotografia i literatura – EOS i KKMP – rysunki  1959

Serwetkowe rysunki – rysunki  1959

„Nasz Klub” – czasopismo zapomniane

Jak niespodziewanie zostałam dziennikarką

DREWNIANE FIGURKI
i LINORYTY

Drewniane figurki linoryty
i niecodzienne zlecenia

Znalezione
w tekturowym pudle…

BIŻUTERIA

Pan Kazio i drewniana biżuteria

Miecio i srebrna biżuteria 

Wspomnienia z srebrniczej pracowni

Mieczysław Ignacy Bukowczyk (1932–2002)
Rysownik, ilustrator, fotoreporter, satyryk.
Rzeźbił niewielkie drewniane figurki, projektował biżuterię artystyczną.

Wyboista ścieżka kariery

Urodził się w Michaliszkach koło Wilna w rodzinie nauczycielskiej.

Po wojnie, w ramach tak zwanej „repatriacji”, rodzina przyjeżdża do Polski i osiada w Ciechocinku.
Zgodnie z wolą ojca Mietek, mimo że zawsze bał się prądu, kończy technikum elektryczne w Toruniu. Nakazem pracy zostaje skierowany do fabryki zbrojeniowej w Skarżysku Kamiennej.

W dniu śmierci Stalina w hotelu robotniczym była radosna zabawa. Ostrzeżony nazajutrz, że uczestnikami imprezy interesuje się ubecja, ucieka na Śląsk, do kopalni – jedynego miejsca bez pytań o ankietę personalną.

Po pół roku pracy na dole wraca do Ciechocinka. Otrzymuje powołanie do wojska. Przydzielony do marynarki wojennej zostaje radiotelegrafistą.
Po rozstaniu się z wojskiem rozpoczyna studia na wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (konserwacja zabytków). Studiów nie kończy, przenosi się do Warszawy, gdzie powstawało studium filmu rysunkowego. Niestety przekształca się ono w fotograficzne, ale Mietek pozostaje w Warszawie.

W roku 1959 nawiązuje współpracę z tygodnikiem „Kierunki” – ilustrowanie opowiadań.
W latach 1960–65 pracuje w fabryce cukierków „22 Lipca d. E. Wedel” jako projektant opakowań. Rzeźbi figurki drewniane sprzedawane w salonach Desy. Pisze opowiadania, nawiązuje współpracę z Korespondencyjnym Klubem Młodych Pisarzy.

W maju 1967 rozpoczyna pracę w miesięczniku „Nasz Klub” i „Książki dla Ciebie”, początkowo jako redaktor techniczny i fotoreporter, później redaktor graficzny.
W „Naszym Klubie” pracował do końca istnienia redakcji (wybuch stanu wojennego).

Jego rysunki ukazywały się w wielu czasopismach, był ilustratorem w tygodnikach „Kulisy” i „Kobieta i Życie”.
Wykonywał zlecenia dekoratorskie. Próba dostania się do Związku Polskich Artystów Plastyków na podstawie prac zakończyła się fiaskiem. Sekcja grafiki poparła jego kandydaturę jednomyślnie, ale odrzucił Zarząd Główny, argumentując zbyt dużą różnorodnością tematyki i stosowanych technik. Na szczęście Ministerstwo Kultury przyznało mu uprawnienia do wykonywania zawodu.

Od niespodziewanego sukcesu – zloty medal na konkursie rysunku satyrycznego w Moskwie „Satyra w walce o pokój” – intensywnie rozwija twórczość satyryczną. Bierze udział w wielu wystawach krajowych
i zagranicznych.

W stanie wojennym zajął się projektowaniem i wykonawstwem biżuterii drewnianej, później srebrnej.

Udział w wystawach rysunku satyrycznego:

Moskwa –
1972 (złoty medal),
Knook Heist – 1973, 74, 75, 76 (dyplom honorowy), 77,
"Co robić z Bałtykiem" – Gdańsk – 1974,
Warszawa w Satyrze – 1975,
Umoristi Marostica (Włochy) – 1975, 76, 77, 78, 79, 80,
Salone Internationale dell’umorismo – Bordighera – 1976, 77, 78, 80, 81,
Salon of Cartoons – Montreal – 1976, 77, 79, 80, 81,
Triennale Grafiki – Łódź – 1976,
II Ogólnopolska Wystawa Satyry – Warszawa – 1977,
Berlin Zachodni – Cartoon 77, Cartoon 80,
Rzeszów – 1978, 79, 80,
Satyrykon – Legnica – 1978, 79, 80, 81,
Bułgaria – Wystawa Polskiej Satyry – 1979,
Warszawa w Karykaturze – 1980 (dyplom, nagroda „Sztandaru Młodych”, zakup Ministerstwa Kultury i Sztuki).

Rysunki
Mieczysława Bukowczyka

• w czasopismach:
Kierunki, Polityka, Zarzewie, Nowa Wieś, Tygodnik Kulturalny Orka, Nasz Klub,
Dziennik Ludowy,
Sztandar Młodych, Kobieta i Życie, Kulisy, Szpilki, Karuzela, Czas, Perspektywy,
Panorama Polska,
Polska, Kamena, Przemiany, Prometej, Morze,
Sudedeutsche Zeitung;

• w wydawnictwach:
Kopf durch die Wand – wydawnictwo Eulenspiegel
Słownik Satyry pod redakcją Eryka Lipińskiego
Kalendarz „Szpilki” 74/75
Warszawa w Karykaturze pod redakcją Eryka Lipińskiego – 1983;

• wystawy indywidualne:
Galeria Krytyków POKAZ – Warszawa – luty 2012,
Prom Kultury – Warszawa – październik 2017.