Rysunki * Rysunki * Rysunki * Rysunki * Rysunki
Obrazki * Obrazki * Obrazki * Obrazki * Obrazki
Ilustracje * Ilustracje * Ilustracje * Ilustracje
Albumiki * Albumiki * Albumiki * Albumiki * Albumiki
„Świat według Bukowczyka” to albumik wydany w 2012 roku (48 stron) prezentujący w dużym skrócie różnorodną twórczość Mieczysława Bukowczyka: rysunki, ilustracje, niewielkie rzeźby w drewnie, biżuterię drewnianą i srebrną.
„Rysuneczki” – https://qba13.pl/rysuneczki/ to informacja o wydanym w roku 2023 albumiku z rysunkami satyrycznymi Mieczysława Bukowczyka.
Więcej o Bukowczyku i jego twórczości znajdziesz we wpisach na Blogu
[za pomocą tagów lub wyszukiwarki].
Dla ułatwienia, poniżej podlinkowane tytuły wpisów.
BIŻUTERIA
Pan Kazio i drewniana biżuteria
Miecio i srebrna biżuteria
Wspomnienia z srebrniczej pracowni
RYSUNEK SATYRYCZNY
Zwyczajni królowie – piórkiem Bukowczyka
Mietek Bukowczyk na tematy sportowe
M. Bukowczyk – lekkim piórkiem na „ciężkie” tematy
Więzienne opowieści
Dobra strona przeprowadzki
KOLOROWE OBRAZKIi INNE RYSUNKI
Artystą w PRL-u być…
Fotografia i literatura – EOS i KKMP – rysunki 1959
Serwetkowe rysunki – rysunki 1959
„Nasz Klub” – czasopismo zapomniane
Jak niespodziewanie zostałam dziennikarką
DREWNIANE FIGURKIi LINORYTY
Drewniane figurki linorytyi niecodzienne zlecenia
Znalezionew tekturowym pudle…
Wyboista ścieżka kariery
Mieczysław Bukowczyk – rysownik, ilustrator, fotoreporter, satyryk.
Rzeźbił niewielkie drewniane figurki, projektował biżuterię artystyczną.
Urodził się w Michaliszkach koło Wilna w rodzinie nauczycielskiej.
Po wojnie, w ramach tak zwanej „repatriacji”, rodzina przyjeżdża do Polski i osiada w Ciechocinku.
Zgodnie z wolą ojca Mietek, mimo że zawsze bał się prądu, kończy technikum elektryczne w Toruniu. Nakazem pracy zostaje skierowany do fabryki zbrojeniowej w Skarżysku Kamiennej.
W dniu śmierci Stalina w hotelu robotniczym była radosna zabawa. Ostrzeżony nazajutrz, że uczestnikami imprezy interesuje się ubecja, ucieka na Śląsk, do kopalni – jedynego miejsca bez pytań o ankietę personalną.
Po pół roku pracy na dole wraca do Ciechocinka. Otrzymuje powołanie do wojska. Przydzielony do marynarki wojennej zostaje radiotelegrafistą.
Po rozstaniu się z wojskiem rozpoczyna studia na wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (konserwacja zabytków). Studiów nie kończy, przenosi się do Warszawy, gdzie powstawało studium filmu rysunkowego. Niestety przekształca się ono w fotograficzne, ale Mietek pozostaje w Warszawie.
W roku 1959 nawiązuje współpracę z tygodnikiem „Kierunki” – ilustrowanie opowiadań.
W latach 1960–65 pracuje w fabryce cukierków „22 Lipca d. E. Wedel” jako projektant opakowań. Rzeźbi figurki drewniane sprzedawane w salonach Desy. Pisze opowiadania, nawiązuje współpracę z Korespondencyjnym Klubem Młodych Pisarzy.
W maju 1967 rozpoczyna pracę w miesięczniku „Nasz Klub” i „Książki dla Ciebie”, początkowo jako redaktor techniczny i fotoreporter, później redaktor graficzny.
W „Naszym Klubie” pracował do końca istnienia redakcji (wybuch stanu wojennego).
Jego rysunki ukazywały się w wielu czasopismach, był ilustratorem w tygodnikach „Kulisy” i „Kobieta i Życie”.
Wykonywał zlecenia dekoratorskie. Próba dostania się do Związku Polskich Artystów Plastyków na podstawie prac zakończyła się fiaskiem. Sekcja grafiki poparła jego kandydaturę jednomyślnie, ale odrzucił Zarząd Główny, argumentując zbyt dużą różnorodnością tematyki i stosowanych technik. Na szczęście Ministerstwo Kultury przyznało mu uprawnienia do wykonywania zawodu.
Od niespodziewanego sukcesu – zloty medal na konkursie rysunku satyrycznego w Moskwie „Satyra w walce o pokój” – intensywnie rozwija twórczość satyryczną. Bierze udział w wielu wystawach krajowych
i zagranicznych.
W stanie wojennym zajął się projektowaniem i wykonawstwem biżuterii drewnianej, później srebrnej.