Meksyk

Posadas

9 dni przed Bożym Narodzeniem to w meksykańskim obyczaju okres dziewięciu wieczornych świąt posadas obchodzonych wśród rodziny i przyjaciół. Jest on upamiętnieniem postojów w podróży z Nazaretu do Betlejem Marii i Józefa. Na tych świątecznych spotkaniach pojawia się zazwyczaj piniata – rodzaj zabawy dla dzieci i dorosłych.

Piniata to tekturowa forma (czasem gliniane naczynie) wypełniona słodyczami, niekiedy owocami, pięknie pomalowana, przyozdobiona kolorowymi bibułkami. Zawiesza się ją na sznurze, a uczestnicy zabawy starają się ją rozbić. Podchodzą kolejno, z zawiązanymi oczami próbują uderzyć w nią kijem. Nie jest to całkiem proste zadanie. Z rozbitej piniaty sypią się na ziemię ukryte w niej specjały i teraz każdy stara się czym prędzej zebrać ich jak najwięcej. Zabawie tej towarzyszy śpiewanie piosenek mające rozgrzewać zawodników.

Jedną z atrakcji turystycznych miasta Meksyk jest dzielnica Xochimilco. W tym jednym z największych miast świata, wśród domów z betonu i stali, ulic pełnych ludzi i samochodów, pojawia się jakby inny, zaczarowany świat. „Wenecja Meksyku” – tak nazywają tę dzielnicę. Kraina zieleni, pływających ogrodów, kolorowych łodzi trajineras sunących po plątaninie kanałów budowanych jeszcze przez Azteków.

Miasto Meksyk (stolicę Meksyku) założyli w XIV wieku Aztekowie.

Aztekowie, lud koczowniczy, w XIII wieku przybyli do Doliny Meksyku i wtedy Huitzilopochtli, ich bóg-opiekun, nakazał im tu osiąść i wybudować stolicę w miejscu, które wskaże.

Huitzilopochtli (koliber z południa) bóg wojny i słońca w zenicie, uosobienie dziennego nieba, lata i południa, był najważniejszym z bogów w całym panteonie. Przedstawiano go w uzbrojeniu, w stroju przyozdobionym piórami kolibra, z ciałem pomalowanym na niebiesko i z żółtymi pasami na twarzy. Na jego cześć każdego roku obchodzono święto nazwane „podniesieniem sztandaru”. Uświetniały je ceremonialne walki, w których przegrani tracili życie, a ciała ich składano bogu w ofierze, bo ten bóg, by odbywać swoją wędrówkę po niebie i codziennie zwyciężać bóstwa gwiazd, musiał być „karmiony” ludzką krwią. Temu samemu celowi służyły prowadzone każdej wiosny „kwietne wojny”, uzgodnione, po wielkiej suszy, między kapłanami trzech żyjących w zgodzie plemion. Miały one głównie dostarczać jak największej liczby jeńców, których w prośbie o deszcz składano na ołtarzu boga.

To już szósty dzień naszego pobytu na Jukatanie (16 grudnia). O ósmej rano wsiadamy do autobusu jadącego do Xcaret.

Xcaret w języku Majów oznacza małą zatoczkę i to oni wybudowali tutaj przed laty port będący świetnym ośrodkiem handlowym. Na ternach dawnego miasta Majów powstał współcześnie wspaniały park rozrywkowo-edukacyjny. Obejrzeć w nim można niemal wszystkie cuda przyrody Karaibów, a także zapoznać się z kulturą Majów.

Jest sobota, trzeci dzień naszego pobytu w Cancun. Wyruszamy na zamówioną wycieczkę. O siódmej rano przed naszym hotelem staje autobus dowożący wycieczkowiczów do turystycznego centrum. skąd od ósmej rano odjeżdżają w różnych kierunkach grupy turystów.

Wsiadamy do autokaru jadącego do Tulum. Jedziemy pustą drogą. Oglądam przez okno monotonne pejzaże. Mijamy wojskowe patrole. Meksyk nie jest zbyt bezpiecznym krajem. Dobrze, że jedziemy tym autokarem, a nie, jak nam proponowano, wynajętym samochodem osobowym.